Son günlerde yazma işini abarttığımın farkındayım. Bu son, söz.
http://lrlrl.coldplay.com/leftright.html
Coldplay. Yine müthiş zamanlama. Hiçbir zaman şaşmadılar keyifsizliğimi, bu defa da. Beni de şaşırtmadılar tabii ki. Bu sefer konser albümü ama. İçimdeki konser isteğini daha da depreştirecek kadar güzel çığlıklarla Viva La Vida falan var. Artık gelin, lütfen gelin. Ben ki, zamanında, 7 Eylül 2007 tarihinde Tool konserine gidemeyerek üzerime aldığım laneti atayım artık. İki elim kanda da olsa gideyim o konsere. Lütfen.
İlk şarkıyı ben önceden hiç dinlememişim. Arşivdeki eksiklerden biriymiş, nefis oldu böyle. o 42'yi ne güzel çalmışsınız arkadaş. Ben piyano çalmayı öğrenirsem kazara, kazara bu dünyanın başına öyle bir şey gelirse o Clocks çalınacak. İçiniz rahat olsun. Aynı şekilde Hardest Part da. Bu seferki hali bambaşka olmuş. Normalde enerjik olanını tercih ederdim bilirsiniz ama şimdi bu cuk. Cuk!
O Viva La Vida nasıl geliyor öyle?! Nasıl bağırasım var oooooaaaaaoooo diye bir bilseniz! Şimdi evde iki adet insan uyuyor ve ben kendimi cidden zor tutuyorum. O kayıtlardaki seyirci gibi hem de, susmak bilmeden... Bakınız, Fix You için ilk notaları duyunca nasıl basıyorlar çığlığı. İşini bilen seyircinin hali başka. Aman yarabbi. Bitirelim burada. Ben sizin oraya geliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder