101

lokum yazdım. lok yazdım. çok sinirliydim bi ara, sinirim geçsin de lokum olayım istiyordum. o yüzden günlerce lok vaziyette kaldı iletilerim. bi türlü olamadım o ayrı. istanbul'a attım ayağımı, daha kıçımı koymak nasip olmadı. günlerdir geziyorum bi şekilde. her şey iyi hoş, ben dün lokum gibi oldum sanırım. sanırımı fazla evet artık lokum gibiyim denebilir. hemşirem kelebek kaçmış gibidir şimdi falan dedi ama ben kelebekten çok kuş kaçmış gibi diyorum. daha komik ama daha gerçekçi en azından. kelebek deyip sevimliliğe gerek yok bildiğin kuş böyle büyüğünden.

ben bunları buraya şimdi yazıp ölüm fermanı imzalamış oluyorum zira bazı izleyicilerimiz sorguya çekecek fakat açıklayabilirim! açıklarım da.

bi de 101. postumda itiraf etmek isterim ki blogumun adına hastayım.

100

ahanda yüzüncü post!

öyle fena ki tatil, son raddedeyim. ömrümde yapmadığım kadar çok bilgisayar başında kaldım. gecem gündüzüme karıştı. karışmadı hatta, gece gündüz diye bir şey kalmadı ortada. hangi gündeyiz onu unuttum. ancak yayladayken unuturdum onu, zevkli de gelirdi. şimdi değil. şey gibi oldu, elveda lenin'de kadın hastalanıyordu da sonra uyandığında berlin duvarı yıkılmış bir yığın şey değişmiş oluyordu. şimdi ben evde oturuyorum ya, dışarıda çok şey değişiyormuş gibi geldi bi an. sanki takibi bıraktım. çok salak. halbuki internet var neyi kaçırabilirim ki? telefonlarımdan ulaşmanızı engelliyorum tek yapabildiğim bu.

şu an saat 00:00 ve an itibariyle 16 eylül'deyiz. bu demektir ki, tam 7 gün sonra istanbul'daki evimde olacağım. daha geç değil. maksimum 7 gün. hatta feysbuka demin 8 yazdım du bi düzelteyim ben onu.


*Beirut - Gulag Orkestar. şimdi onu dinliyodum.

(not: bu özelliğim uykusuz'un yeni bayan yazarı esin özbek tarafından çalınmış. sinirlendim köşesini okumuyorum.) (yalan, okuyorum.)