friends izlemek beni biraz burdu açıkçası. total eğlence olur diye düşünmüştüm.
genel olarak hayatımın belli dönemlerinde çok fazla gürültülü olarak sıkılırım. bu sıkıntı daha sonra geçer ve yerini 'hayat ne kadar güzel her şeyi çok seviyorum'a bırakır. bu aralar, 2-3 ay diyelim, sıkıntı dönemleri peş peşe sıralanırken araya hiç 'hnkghşçs' girmedi. bu da bana, bu defaki bıkmışlığımın çok gerçek olduğunu düşündürüyor. düzenli olarak planlar yapıyorum, hesaplar tutuyorum, işin içinden çıkamayınca bir hal çaresi nasılsa bulunur diye düşünüp tepe home, ikea gibi sitelerde gezinip ürün beğeniyor, listesini tutuyorum. annemlerin yanına dönsem de, istanbul'da 4. yeni yaşam alanımı kursam da, hepsini ikea-tepe home ürünleri süslüyor nasılsa. huzuru orada buluyorum.
beynimi çok fazla yoran ama insanlar tarafından takdir görmeyen, ve büyük olasılık da görmeyecek olan, bir iş yapıyorum. ancak ben, kendi işini öven insanlar kadar kendimi övemiyorum. neden diye sorarsanız da, zaten yapmam gereken buydu diye düşünüyorum. babam sağ olsun, zira 12 sene 5.00 karne getirdikten sonra 'e zaten öğrencisin işin bu senin' diyerek 'hmm... evet ya takdir ya da ödül beklememeliyim' düşüncesine bizi iten kendisidir. yine de onu çok seviyorum.
sevdiğim başka bir sürü şey daha var. o yüzden büyük çoğunluktan çok daha iyiyim çok şükür. ve yine bu yüzden, boynuma at nalı falan asmayı düşünüyorum. nazara delicesine inanıyorum, değdiğini de biliyorum.
kafamda yapmak istediğim bir sürü şey, bunlara köstek olma ihtimali olan bir sürü insan ve durum var. 23 yaşındayken ipin ucunu bırakıp, 40 yaşına gelince çocuklarıma 'şunu da yapmadıydım ah kafana sıçıyım beyza' diye yakınmak istemiyorum.
emeği ve desteği geçecek herkese de şimdiden şükranlarımı sunarım.
(ales kitabı aldım matematik sorularıma yanıt verirseniz sevinirim, bi de bi ispanyol arkadaş lazım internetten yazışmalık. hadi öptüm.)
beynimi çok fazla yoran ama insanlar tarafından takdir görmeyen, ve büyük olasılık da görmeyecek olan, bir iş yapıyorum. ancak ben, kendi işini öven insanlar kadar kendimi övemiyorum. neden diye sorarsanız da, zaten yapmam gereken buydu diye düşünüyorum. babam sağ olsun, zira 12 sene 5.00 karne getirdikten sonra 'e zaten öğrencisin işin bu senin' diyerek 'hmm... evet ya takdir ya da ödül beklememeliyim' düşüncesine bizi iten kendisidir. yine de onu çok seviyorum.
sevdiğim başka bir sürü şey daha var. o yüzden büyük çoğunluktan çok daha iyiyim çok şükür. ve yine bu yüzden, boynuma at nalı falan asmayı düşünüyorum. nazara delicesine inanıyorum, değdiğini de biliyorum.
kafamda yapmak istediğim bir sürü şey, bunlara köstek olma ihtimali olan bir sürü insan ve durum var. 23 yaşındayken ipin ucunu bırakıp, 40 yaşına gelince çocuklarıma 'şunu da yapmadıydım ah kafana sıçıyım beyza' diye yakınmak istemiyorum.
emeği ve desteği geçecek herkese de şimdiden şükranlarımı sunarım.
(ales kitabı aldım matematik sorularıma yanıt verirseniz sevinirim, bi de bi ispanyol arkadaş lazım internetten yazışmalık. hadi öptüm.)
