41

günlerdir ilk kez türk kahvesi içiyorum.

internete girmeler azaldı, açmamla kapamam bir oluyor. her şeyi kontrol ediyorum, kapatıyorum.

akıllı olmayı öğrenir gibiyim. son hal ve tavırlarımdan bunu anladım.

umarım pazartesi akşamına çok güzel bir elbisem olacak. onunla çok mutlu olacağız.

bu dönem sadece tek dersten kalacağım. gerisinden paçayı kurtarmayı umuyorum, ummakla da kalmıyorum hatta kurtarıyorum gibi.

bütünlemelere girmeyecek olmak güzel. en azından temmuz ayı da bana kalacak.

annem geldi gitti. rüzgar gibi geçti. atom karınca sıfatına bu kadar yakışan başka insan tanımadım. camlarımız tertemiz oldu. ev yemek doldu. yaprak sarma bile var o derece.

geçenlerde, saçlarımı yıkayıp yatmıştım. kurutma adetim olmadığından, ıslak ıslak uyudum tabii ki. sabah kalktığımda gördüğüm manzara karşısında kararsızım. sokağa öylece çıkılır mı ki acep?

şarkı da sana. (okur büyük ihtimal bunu tek başına okuyorsun, o yüzden siz demedim sen dedim bak. samimi insanımdır.)

ansızın gelecek gibisin, gözlerinde çocuk kaygılar

tam beni sevecek gibisin, ani bir yağmur, mevsim ilkbahar

#f.d.-kurumuş ölüyorken