186

ekim geldi yeminle. iki gündür yüzüm bembeyaz, elim ayağım bembeyaz geziyorum. titreye titreye hem de.

osman'ı seyrettikçe içim daralıyor onu fark ettim. ya ben metamorfoz geçirip ev hanımı oluyorum yavaştan, ya da hakikaten iyi oyunculuk denen şeyi bunca senedir ancak şu çocuk gösterdi bana. başka şeylerden de etkilendim onca zaman ama bu etkilenme değil bak, içim daralıyor izlerken, tutup içime sokasım geliyor çocuğu. hissiyatımın tam açıklaması budur.

azcık kendime baksam, üşengeçliğimi atsam biraz güzel olabileceğimi fark ettim. o sebeple her şeyden elimi eteğimi çektim sırt çantasıyla ezik gibi gidiyorum okula. tam bi solucan.

türk kahvesi kafam geldi gene bi de, yandık ki ne biçim.