164

bu sabah, son birkaç senedir elime geçsin diye beklediğim ve 15 gün içerisinde sürpriz bir şekilde karşıma çıkan bir fırsatı elimin tersiyle ittim. aiesec yurtdışı stajı imkanı, 1 haziran'da bize duyrulmuştu. 1 temmuzda orada çalışmaya başlayacaktık, eğer bir ülkeye kabul edilirsek. pazartesi akşamı, romanya ya kabul edildiğimiz söylendi.

-

1 haziranda ben izmitten döndüm. bu geçen 15 günün ilk bir haftasını acayip neşeyle geçirdim, hatta önce yedektesin falan dediler çok bozuldum. sonrası başka... sonra işler yoluna girdi, toplantıya gittik, yedek medek yok herkesin şansı eşit dediler. sonra cvler yollandı, pazartesi de yanıt geldi. bu sabah da romanyadan kabul edildiğim projeyle ilgili mail geldi, görüşelim falan filan. ben de yok dedim. istemiyorum teşekkürler.

-

bugün saat 11 e kadar gidip gitmeyeceğimi bildirmem gerekiyodu. benim ailemin bile haberi yok henüz. gitmeye kalksam, bugün pasaport için bi şeyler peşinde koşturuyor olmam gerekiyodu. akşam bi daldım şöyle, napsak ne etsek diye düşünüyodu kızlar. büşra döndü dedi, sen istemiyosun belli diye. o öyle deyince, kendimi önce bi salak gibi hissettim. süzme salak. ne zaman bi daha böyle bi fırsat geçecek elime bilmiyorum. cesaret edemiyosun dedi, cesaretlik bi şey olmadığını ben adım gibi eminim, inanacak adama da garanti ederim ama anlatamadım çoğu kişiye. sonra feride'yi aradım. düşündüm kimle konuşsam diye, babamı arıcaktım, böyle böyle bişi var onaylar mısın diye. kuzenim berranıma soracaktım. türker e danışacaktım, ki onun ne diyeceğini, fikrini falan biliyorum zaten. en son hepsini bırakıp feride yi aradım. mevzuyu biliyodu zaten, ilk duyduğumda ona da söylemiştim ve acayip sevinmişti. inşallah olur diye bekliyodu. dün telefonda, gitmiceni biliyorum dedi. biliyo işte gitmicemi, o yüzden onu arıyorum zaten. keşke demeni istemem dedi. türker i 8 ay göremiceksin, sırf bu sebeptense bi daha düşün dedi. çünkü o gidecek her türlü. koşuşturucaksın çok yorulacaksın az zamanın var ama keşke deme sonra dedi. düşündüm düşündüm. istemiyorum da, herhangi biri için ya da bi şey için değil. kendim için istemiyorum. yaklaşık 10 gündür aptal gibi keyifsizim. bitse de şu sınavlar falan bi rahat etsem bi kaç gün diye düşünürken, bu kargaşanın içine dalmak istemiyorum. yorgunum çünkü toparlayamam. bunların hepsini kendimi avutmak için uyduruyomuşum gibi geliyo herkese. ben de onu düşündüm zaten. kendimi mi avutuyorum diye bi tarttım ama yok.

neyse yazasım yok gibi şu an, dün gece yazmak istiyodum sonra unuttum. gitmiyorum romanyaya. onun yerine izmite gidicem haftaya salı günü.