92

ağustos ulan!

izmit'e geldim. 2. gün. feysbukumda ekli olanlar, izmit'e gelmeme 7 gün kala gerisayım yapma salaklığına girip, 4'te bundan vazgeçtiğimi bilirler.

şimdi 2 ay buradayım. sanırım 26-27 eylül gibi bir tarihte istanbul'a döneceğim. bunu göz önünde bulundurursak, biriniz bana kaç gün kaldığını hesaplar mı? geri sayıma başlayacağım da. kafama sıçayım kafama.

izmit sıcak. kendi evinde dilerse yarı çıplak gezme lüksü olan biri için ise fazla sıcak. zira şu an bulunduğum yer yine kendi evim de olsa, tam anlamıyla öbürsü gibi kendi evim değil. öbürü direk bizim.

youtube'u gene kim bozduysa allah bin çeşit belasını verecek. bak versin demiyorum verecek diyorum. çok netim artık bu konuda, yatacak yeri yok.

not: 92, bazı insanların doğum yılı. bunu yazmış olmak için yazmıyorum bak, cidden çok ilginç geldi bi an. önceden, 90'lılara falan alışıktım, çünkü daha küçük arkadaşlarım yoktu. kuzen falandı en fazla 92'li. şimdi aklı başında 91'li, 92'li insanlar görüyorum. valla ilginç geliyor. aslında 92'li görmedim. 91'li dediğim de ezgihanım. öyle çok insan tanıyormuş gibi konuşmayayım boşuna. şimdi bu insanları böyle olgunlaşmış falan görünce, bi an kendi doğum günüme ne kadar kaldığını düşündüm. 6 ay. 6 ay sonrası için ilk tepkim vay a.k. oldu. hoş değil bi bayan için biliyorum. fekat 21'i bitirip 22'ye giriyorum. yaşlandım demeyeceğim yaşlanmadım da, hani 22'de bitince okul da bitecek (diye umuyorum), sonra 23-24 gibi yaşlarda hayatla ilgili planları var bazılarımızın (direk ben, sizi bilemem), planların doğrultusunda ne gibi çalışmaların var dersen hiçbir bok yok hala alttan dersleri nasıl vereceğimi düşünüp bu sene çok çalışacam hacı geyiğindeyim. umut sarıkaya gelse dövse gıkımı çıkarmam o haldeyim. umut da ruh hastası ya neyse.


şimdi buraya bi "ne dedim lan ben?!" uygun olacak sanırım.