91

bazen çok boşa sinirleniyorum, son derece farkında olarak. boşuna sinirlendiğimin, o an boşuna sinirlenmekten başka yapacak bir şeyim olmadığı için bunu yaptığımın öyle farkındayım ki, kendimden tiksiniyorum. şimdi siz, kendinizden tiksinmenize sebep olan birine karşı ne hissederdiniz?
ben hiçbir şey hissedemiyorum.

tam bu postu yazarken kardeşimin el kol sallamasıyla şu an kulaklığı çıkarıyorum ve evet televizyonda emre altuğ "sıcak çok sıcak" diyor. ben bi keresinde bir yazı yazdım. onu buraya yazmadım. gerek görmedim, neden, blogum için bu sen değilsin ayakları yapan insanlar oldu. onu görünce hepten ben olmadığımı inanacaklar diye korktum. onların bu düşüncesinden korkmuyorum, onlar böyle yaptıkça sinirlenmekten ve onları sevmemekten korkuyorum. kendimden yani, yapacaklarımdan. o yüzden yazmadım. araf'ı bitirdiğimde yazmıştım okulda. arkalı önlü bir sayfa dağınık, kargacık burgacık, şimdi kendimin bile zor okuduğu bir yazı. o yazının adı "yeterince ironik" (nedense aklıma şimdi "mostly harmless" geldi. neyse serbest çağrıştım diyelim). şimdi bu postu yazarken, emre altuğ'un sıcak şarkısına rastlamak da öyle. sakıncalı bir şey geçirdim aklımdan, götüme girmesinden korkup yazmıyorum. aklımdan geçirmemle sanki allah bunu bilmedi. ne salağım he.

ben şimdi çok boş yere sinirlendim ya, müzik dinleyeceğim. büyük ihtimal de sabaha kadar Tool dinleyeceğim. benim için açın ve bir kez.. mmm.. dur seçeyim... heh, Reflection dinleyin. pişman olmayacağınızı umuyorum. eğer olursanız da, söyleyin 11 dakika 7 saniyenizi bir şekilde telafi edeyim.

bunu okuyup, şarkıyı dinleyecek olan olduğunu bilmekse çok güzel cidden. sağ ol.

not: 91, size ilk defa en sevdiğim Tool şarkısını armağan ettiğim postun numerosu. kıymeti bilinesice seni.