224

büyüdükçe yalnızlaşıyoruz he. yani kötü anlamda olması gerekmez illaki. mesela şöyle düşünün, etrafındaki insanları gittikçe azaltıyorsun çünkü kiminle ilişki irtibat halinde olmak istediğin artık daha net oluyor. sevgilin oluyor, en yakın arkadaşın konusunda bir karara varıyorsun. hele benim gibi hep birkaç kişilik gruplar halinde arkadaşlık etmeye alışıksan, tek bir en yakın arkadaş seçme hakikaten büyük adım. neyse. bak gene bişeler başardım çok şükür havasına giriyodum az kalmıştı. neyse neyse. bak bu son bi aydır, mezuniyetim tehlikeye girdi. alttan tek dersim var, onu da bu dönem geçicem heralde hoca kolaylık yapıyor. yani her şeyi temizlemişken, bitirme ödevi yüzünden kalıcam ve okul marmara olduğu için, teee seneye temmuzda mezun olmuş olucam. ve bunun tek sebebi, okuldaki tek tez danışmanı, henüz ilk mezunlarını geçen yıl vermiş bölümün başkanı ve nerdeyse bölümün kadrolu tek hocası karının, orospunun önde gideni olması. bizi sevmediğinden, proje konularımızı beğenmemesi. ki ben proje konumu, yök ün tez arşivindeki konulardan buldum he. yani orda da var benzer bişi. kabul edilmiş. insanlar 4-5 sene sonra okul bırakıyor ya, nası bi hak yemektir bu anlamıyorum ben. ben de mi öyle olucam diye düşünüyorum şimdi. 4 sene güzel güzel okumuş, başarılıyken falan, okul bırakmış. sebep? hocayla takıştı.


lan acayip moralim bozuldu ya allah kahretmesin emi. ne bok yicez acaba. bırakıcaksa söylese de ben de bu haftasonu eşşek gibi ders çalışmak zorunda kalmasam.